Әкетайым, аман сау барсыз ба? Үйге жақсы жеттіңіз бе? Бүгін ауруханада жатқаныма тоғыз күн болды. Сіз Қызылордаға қайтып кеткелі өзімді біртүрлі сезініп қалдым. Бірақ түк уайымдамаңыз, менікі жәй балалық жатырқау ғана. Әйтпесе қасымда өзім сияқты көңілді, ақжарқын құрбыларым бар ғой.
Сізге деген сағынышымды әрі алғысымды білдірейін деп, қолыма қалам алып, бар лебізімді хатқа түсіріп отырмын.
Әкетай, екеуіміз осында Астана қаласының «Ана мен бала» орталығына ауруханаға алғаш келгенде қатты жүрексіндім. Оның үстіне дәрігерлер «омыртқама ота жасау керек» дегенді айтқанда тіпті шошындым. Сізге көрсетпей, асхана жаққа түсіп, жылап та алдым. Бірақ сіз табандылық көрсеттіңіз. «Қызымды пышаққа түсірмеймін. Омыртқасын отасыз қалпына келтірудің қандай ем-шарасы болса да, мен көнемін, тек ота жасатпаймын. Нұрайым, түк уайымдама, мен сенің қасыңдамын, ем алып, Қызылордаға тәп-тәуір болып қайтасың» деген сөзіңізден өзіме үлкен демеу алдым.
Міне, шүкір Аллаға, қазір, бірте-бірте белім шаншып ауырғаны басылып келе жатыр. Тамаққа деген тәбетім де бұрынғыдай емес, қазір жақсы.
Әкетайым, сіз мені осында ауруханаға жатқызып, бір апта бойы күнде келіп жүрдіңіз. Білесіз бе, күнде түске таман тереземнен «Ханшатыр» жаққа көшеге қарап, сіздің келе жатқаныңызды көріп, көзіме жас алып тұрып қуанатынмын. Екі қолыңызда ауыр екі пакет, оның ішінде мен ұнататын тәттілер. Әйтеуір автобустан түсе сала ауруханаға жүгіре жетесіз. Тайғақ жолдан тайып құлап кетпесінші деп екі қолымды уыстап ұстап, терезеге телміре қарап тұрамын. Бір кезде ауруханаға кіріп кеткеніңізде, медбике апайдан сұранып, бірінші қабатқа жеткенше асығамын. Кейде төменге түсетін лифті көтеріліп болмайды. «Әкетайым, күтіп қалмасыншы, тезірейік жетейінші» деп іштен Аллаға жалбарынамын. Сөйтіп тұрғанда лифті де көтеріліп жетеді. Бір кезде бірінші қабатқа түсіп, ұзын дәліздің ар жағынан екі қолыңызды екі жаққа созып мәз болып келе жатқан сізді көріп, баяғы бірінші сыныптағы мектептен қайтқан кезім секілді жүгіремін-ау сізге қарай. Содан кейін түскі үзілісте, екеуіміз аурухананың асханасына барып бірге тамақтанамыз. Әкетайым, білсеңіз ғой. Сізбен бірге отырып әңгімелескенім, сырласқаным, алдымызға армандар қойып, бірге қиялдайтыным маған тамаша көңіл күй сыйлайтын. Есіңізде шығар, мен сізге кейде палатадағы құрбыларымның әңгімесін айтып, бірге талқылайтынбыз. Кейде таңертең жасайтын жаттығуымның денеме қалай жағатынын айтып бірге қуанатынбыз
Осы ауруханаға жатқалы, мен үшін ең керемет, ең қуанышты болған күнді айтайын ба? Ол сіздің менің туған күніме арнап өз қолыңыздан палау пісіріп әкелгеніңіз. Қандай дәмді болып еді сол палауыңыз. Палатадағы сол күнгі туған күн кешімді ешқашан ұмытпайтын шығармын. Сізге өтініш айтып, «пиццаға» тапсырыс беріп, алдыртып едім ғой. Бірақ сіздің палауыңыздың орны ерекше болды. Бірге жататын қасымдағы құрбы-қыздар сүйсініп жеп, жақсылап тойып алдық. «Палаудың еті күйдіріліп қуырылған екен. Мен сондай етті ұнататын едім» деп айтып қалды бір құрбым. Ал мен болсам, іштей, білдіртпей күліп-күліп қойдым. Артынан тәтті торт жеп отырғанымызда, құрбыларыма, бұл палаудың «авторы» менің әкетайым дегенімде, бәрі таңғалысты. Семейлік Мая есімді қыз: «Мұндай дәмді тамақ әзірлейтін әкең барда сен қандай бақыттысың» деген болатын. Осыны естігендегі күні бойы мәз болып, қуанғаннан шаттанып жүргенімді көрсеңіз ғой.
Бір сөзіңізде айтып едіңіз ғой: «Нұрайым, егер сен бір нәрседен қамығып, ренжитін болсаң, мен оны кәдімгідей сезетін боламын, ал көңілің қуанышты болып жүрсе, менің де көңіл-күйім көтеріліп, сол күнгі жұмысым алға баса беретін болады» деп. Сол үшін де өз-өзіме барынша қуанып, көңілді жүрейін деп серт бердім. Әйтеуір дәрігерлер қолынан келген бар көмегін беріп, ем жасап жатыр. Қалған жігерлілік, күресу өзіме байланысты деп білемін. Бір Аллам жар болсын деп тілеймін.
Астанадағы ауруханаға жатқан әуелгі бір апта сіз қасыма жақын болғасын ба, оншалықты көңілсіз болған жоқ. Қайта күн сайын сіздің келуіңізді күтіп, бірге тамақтанатынымыз, әңгімелесетініміз маған құдды бір лагерьде жүргендей сезінетінмін. Енді сіз жұмысыңызға байланысты Қызылордаға қайтуыңыз керек болды. Ал мен қазір күндегідей, түске таман терезеге қарап, Астананың ұлпалап жауған қарына қызыға қарап отырмын. Шіркін, әкешімнің палауы болса ғой бүгінгі түскі аста деп бір күрсініп қоямын.
Жан әкешім, тек сіз уайымдамаңыз, мен де көңілімді түсірмейін. Алла бұйырса, енді тағы бір апта шыдасам, сіз мені ауруханадан шығарып, үйге алып қайтасыз. Үйдегілердің бәрін сағынып жүрмін…
Анашымды сағындым. Жан анашымның сап-сары бауырсағын сағындым. Ағамды, апамды, кішкентай сіңілімді сағындым. Сізді сағындым. Бәріне менен дұғай-дұғай сәлем айтыңыз, әке.
Маған деген мейіріміңіз үшін, маңдайымнан сипап еркелеткеніңіз үшін, арқалап өсіргеніңіз үшін, тоңып қалмасын деп үстіме жапқан көрпеңіз үшін, арқам ауырмасын деп сөмкемді арқалағаныңыз үшін, бала кезімде бетіме жара шығып күндіз аулаға шыға алмай қалғанымда, кешкісін қараңғы түскенде мені арқаңызға салып, қыдыртқаныңыз үшін, ауырып Астанаға ауруханаға келгенімізде, бетімнен сүйіп, «Ботақаным, Алла бұйырса, бәрі де жақсы болады, түк уайымдама, мен қасыңдамын, анаң қасыңда, бәріміз сенің қасыңдамыз. Бірге күресіп жеңеміз» деп маған демеу болатын жылы сөзіңіз үшін, сізге шексіз ризамын, әке.
Сіз көңілді жүруіңіз үшін, мен де еш қамықпайын, еш нәрсеге ренжімейін. Тек күлімдеп, сіздің әр күніңізге қуаныш сыйлайтын көңіл күйде жүретін боламын. Ауруханадан жақсы болып ем алып шығып, өзіңізбен Алла аман сау қауышуды жазсын.
Нұрай Егізбаева,
№12 І.Қабылов атындағы ІТ
мектеп-лицейінің
11 «Б» сынып оқушысы
Жылдам ақпарат алу үшін Facebook, Instagram желілері мен Telegram каналымызға жазылыңыз!