31 мамыр – қазақ халқы үшін ең бір ауыр, ең бір күрделі күндердің бірі. Бұл күн – саяси қуғын-сүргін және ашаршылық құрбандарын еске алу күні. Бұл – жазықсыз жапа шеккен миллиондаған адамның рухына тағзым ету, тарихтың ащы сабағын ұмытпау, өткеннің өкінішінен сабақ алу күні.
20-ғасырдың алғашқы жартысы қазақ халқы үшін аса қайғылы кезең болды. Сол жылдары Кеңес үкіметінің тоталитарлық саясаты салдарынан жүз мыңдаған адам қуғын-сүргінге ұшырап, миллионға жуық қандасымыз ашаршылықтан көз жұмды. Жазықсыз “халық жауы” атанған алаш арыстары – Ахмет Байтұрсынұлы, Міржақып Дулатұлы, Мағжан Жұмабаев, Сәкен Сейфуллин, Тұрар Рысқұлов сынды қайраткерлердің тағдыры – ұлттық трагедияның бір бөлігі.
Қуғын-сүргін тек саяси элитамен шектелмеді. Қарапайым мұғалім, жазушы, дін өкілі, шаруалар – ешқандай кінәсі болмаса да, жалған жала мен зұлым жүйенің құрбаны болды. Бұл – әділетсіздіктің, шексіз биліктің салдары еді. Ашаршылық жылдары қазақ даласы жетімге, жесірге, жетімсіреген жұртқа айналды.
Бүгін біз еркін елде өмір сүріп отырмыз. Бірақ бұл бақыт – сол құрбандардың үнсіз жан тәсілім еткен өмірімен келген бақыт. Сондықтан 31 мамыр – үнсіздік күні емес, жадымызды жаңғыртар күн.
Бұл күнді тек тарих сабағы ретінде ғана емес, ұлттың ар-ожданына айналған күн ретінде қабылдауымыз керек. Өйткені өткенді ұмытқан халық – болашағына бағдар таба алмайды. Жастар үшін бұл күн – ата-бабаларымыздың азаттық жолындағы азапты күресін түсінуге мүмкіндік.
31 мамыр – бұл ел жадының күнтізбедегі қаралы күні. Бірақ дәл осы күн – халқымыздың рухын, төзімін, тарих алдындағы биік борышын еске салар күн.
Біз өткенімізді ұмытпай, болашағымызды санамен құруға тиіс ұрпақпыз. Себебі… Есте қалған – ел болады, ұмытқан – құл болады.
Маман Сымбат,
Қорқыт ата атындағы Қызылорда университетінің
Журналистика мамандығының 1-курс студенті
Жылдам ақпарат алу үшін Facebook, Instagram желілері мен Telegram каналымызға жазылыңыз!