Ақсуаттың жері ыстық көкте күннен,
Адамдары текті, асыл шеттерінен.
Жусан исін иіскеп тау тұлғалар,
Өзіңнің шығып еді шекпеніңнен.
Дауыл тұрса көрініп, дала мұңды,
Шаң көмкеріп алатын балағымды.
Алтын қазық өзіңсің оралтатын,
Естелікті еске сап бала күнгі.
Күннің көзі сәтте бір көтерілген,
Оқышының қой өріп етегінен,
Сырдарияны асқызып арнасынан,
Көп арманның кетуші ек жетегімен.
Домбыраның жыр төгіп шанағынан,
Көкке өрлеген мен едім бала қыран.
Сыр мекенім өзіңсің – Ақсуатым,
Ұлының жыр туғызған қаламынан.
Құт бітіріп әр басқан қадамдарға,
Сенде өскен жан, сеп таппас алаңдарға.
Алынбайтын биік пен белес жоқ-ау,
Оқышыдан аса алған адамдарға.
Атойлап естілсе де айдан дүбір,
Кіндігім бір өзіңе байланды бұл.
Туған ауыл Ақсуат бір өзіңді,
Жырлауға бұл жетсе екен қайран ғұмыр.
Ақтілек БІТІМБАЙ
Жылдам ақпарат алу үшін Facebook, Instagram желілері мен Telegram каналымызға жазылыңыз!