Қалқаны – қағаз, қару қып алған қаламын,
Тілшілік деген тірлігі емес шаланың.
Ағаның қамын ысыра салып шын істе,
Сөзін сөйлейді ол қараның.
Айнала алуан берсе де мейлі дерегін,
Сене салмайды, сүзіп алады керегін.
Аз ба, көп пе, саз жазады олар бастысы,
Мақаласының есептемейді көлемін.
Мәселенің де ажыратады дұрыс, бұрысын.
Тіршіліктің де ашады солай тынысын.
Жүрегін жұртқа жақын ұстайды тілшілер,
Арынан ғана теріп алады ырысын.
Кезеді ол ауыл, елдің де әрбір қаласын,
Қиын демейді, қашық демейді арасын.
Тыншымайтынын біледі ісі бітпесе,
Шындықпен ғана жазады жұрттың жарасын.
Осыдан кейін қарайды оған сынай кім?
Ақиқаты оның дұрыстығындай күн, айдың.
Әр елге мынау, әлемге мынау тілшілер,
Әділдік үшін жібергені ғой Құдайдың.
Ақтілек БІТІМБАЙ
Жылдам ақпарат алу үшін Facebook, Instagram желілері мен Telegram каналымызға жазылыңыз!