Қолөнер – дәуірлер көшінен дәстүрлі сипат алған сырлы дүние. Бұл қастерлі құндылық Сыр өңірінде де заман кейпімен қарқынды дамып келеді. Асыл мұраны жастайынан үйреніп, жалғастырып, жандандырып жүрген жанның бірі – Баян Әбуова.
Ол Ә.Тәжібаев атындағы облыстық әмбебап ғылыми кітапхана жанынан ашылған арт-студиясында балаларды қолөнер туындысының қыр-сырына баулып келеді. Үйірме оқушылары арасында облыстық, республикалық сайыстарда жеңімпаз атанып жүрген жеткіншек жеткілікті. Үйірмеде сурет салумен қатар сәулет өнері бойынша да дәріс беріледі екен. 3 жылда 300-ге жуық бала сурет салудың қыр-сырын меңгеріп, қосымша қолөнер бұйымдарын жасаудың тың тәсілдерін игеріп жүр.
Басты парызым…
– Бала күнімнен қолөнерге қызықтым. Бұл – әжем мен әкемнен дарыған қасиет. Әжем бала кезімде ши тоқитын, ағаштарды керіп, жіптерді тоқуға тас байлап эскизсіз-ақ кейбір дүниелерді тоқып шығаратын. Оның кереметтілігін тоқылған шиден көруге болады. Сонымен қатар алаша, түкті кілемдер тоқитын. Ташкенттен алдыртқан бояуларымен жүнді бояп, суға пісіріп жіп иіретін. Ал анам кілем тоқитын. Бойдағы талант жарыққа шықпай қоймайды екен. Қолөнердің қыр-сырын үйретуден жалықпаймын. Шәкірттерім үлкен шыңдарды бағындырады деп сенемін. «Өнер – таусылмас азық, жұтамас байлық» деген халық даналығы бар. Баланы еңбекке баулудың бірден-бір жолы қолөнерге қызықтыру. Ол адамның дүниетанымына, сеніміне, адамгершілік қасиеттердің қалыптасуына, эстетикалық сезіміне, алға қойған мақсатының айқындалуына әсер етері сөзсіз. Ата-бабаларымыз «Жігітке жеті өнер де аз» немесе «Аталық айтар ісің болсын» – деп өнерді ерекше бағалаған. Сондықтан ұрпақтан-ұрпаққа жеткен қолөнерді келешек ұрпаққа табыстау басты парызым, – дейді Баян Әбуова бізбен әңгімесінде.
Р.S. Кейіпкеріміз қолөнер бұйымын жасағанда жанын ерекше шуақ тербейтінін айтады. Бұл – өнер құдіреті. Ісмер жасаған әрбір дүниесін үлкен ыждағаттылықпен атқарады. Өйткені қолөнер бұйымын жасау үлкен төзімділікті талап етеді.
Т.ШАЙДУЛЛА